Znacie dobrze biały i czarny nie tylko kolor. Wiecie dobrze że wszystko ma dwie strony medalu. Jadnak jest ogromna różnica po między dualizmem a biegunowością.

Dualizm to rozdzielanie rzeczy na dobre i złe, moje i twoje, białe i czarne, właściwe i niewłaściwe, co można i niemożna, co wolno i niewolno, tak jak myślisz i nie inaczej, prawda i kłamstwo.

Nic po między musisz wybrać tak jak ktoś sobie tego życzy.

Dualizm to najgorsze pojęcie uwarunkowane przez człowieka bo nie dopuszcza do siebie żadnych innych barw ani jej odcieni. Pomija siedem kolejnych podstawowych barw. Jest zaborcze i nieprogresywne.

Natomiast biegunowość rozpoznaje wszystkie barwy dostępne i obserwuje je na skali po między dwoma biegunami - białym i czarnym.

Mamy możliwość zaobserwowania danej barwy w wielu różnych odcieniach i niewykluczanie żadnej.

Zrozumienie że to że zignorujesz jakiś temat nie sprawi że on zniknie jest naprawdę ważnym elementem rozwoju. To że są daltoniści na świecie to nie sprawia że dany kolor przestaje istnieć.

Za każdym razem gdy decydujesz się na NIEpatrzenie w którąś ze stron nie dajesz sobie możliwości poznania tematu i nie wzbogacasz siebie. Ale to nie znaczy że ta decyzja jest właściwa lub nie właściwa.

To tak jak ze składnikami na dany przepis. To że nie dodasz któregoś z nich z własnej woli nie zagwarantuje ci że potrawa się uda i wyjdzie taka jak powinna być ale również nie znaczy że nie będzie lepsza niż w przepisie. To właśnie jest dualizm i biegunowość. Nie zawsze to samo w efekcie ale zaczyna się od tego samego- białego i czarnego. Dwóch różnych i skrajnych stron.

To od każdego z nas zależy jak chce patrzeć na świat w biało czarnym - i koniec - czy w kolorowym wymiarze.

Zawsze trzeba brać pod uwagę konsekwencje takiego wyboru. Bo jeśli ktoś nie uznaje innych kolorów to nie jest w stanie się rozwijać dalej niż te dwie barwy lub ewentualne odcienie szarości.